Search Results

انفجار در بزرگترین شفاخانه نظامی افغانستان افغان وتنس یکی از حملات را مکان یابی کرده و فیلم های موجود را تجزیه و تحلیل کرده است 3 Nov 2021 هشدار: برخی از پیوندهای گرافیکی و مطالب در این مقاله وجود دارد. افغان وتنس تلاش هایی را برای سانسور تصاویر گرافیکی انجام داده است. صبح روز دوم نوامبر، دو انفجار در چهار اطراف شفاخانه سردار داوود خان در ناحیه ۱۰ پولیس کابل شنیده شد. این شفاخانه با ۴۰۰ بستر، بزرگترین مرکز پزشکی نظامی در افغانستان است. خبرگزاری ها از کشته شدن دست کم ۱۹ نفر و زخمی شدن ۴۳ تن دیگر خبر می دهند و منابع محلی از کشته شدن دست کم ۲۳ نفر و زخمی شدن ۵۰ نفر خبر می دهند. گفته می شود که در میان قربانیان زن و کودک نیز وجود دارند. دولت اسلامی ولایت خراسان بعداً از طریق کانال های تلگرامی خود مسئولیت این حمله را بر عهده گرفت. به گفته مقامات طالبان، روز سه شنبه دو انفجار در ورودی شفاخانه نظامی رخ داد و بلافاصله پس از آن تیراندازی شدید صورت گرفت. افغان وتنس یکی از انفجارهای را در ورودی محوطه شفاخانه تایید کرده است. شکل ۱: محل انفجار سرخ و درگیری با اسلحه آبی در فیلم‌ ویدئویی سه مرد مسلح را می ‌توان دید که در محوطه شفاخانه قدم می ‌زنند، در حالی که نفر سوم ظاهرا بی‌ حرکت روی زمین دراز کشیده است. شاهدان عینی ادعا کردند که در پی این انفجارها، افراد مسلح ناشناس در هنگام که تیراندازی میکردند وارد شفاخانه شدند. شکل ۲: موقعیت جغرافیایی سه مرد مسلح در بیرون از ورودی شفاخانه. گفته می شود که طالبان با مستقر کردن نیروهای زمینی و هلیکوپتر پاسخ داده اند. شکل ۳: دو هلیکوپتر در حال پرواز در اطراف منطقه حمله تصویری که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده و ادعا می‌ شود که اجساد دو مهاجم است، توسط افغان وتنس موقعیت جغرافیایی اش در ورودی ساختمان اصلی شفاخانه تایید شده است. شکل ۴: تصویر ماهواره ای ورودی شفاخانه سمت چپ بالا، تصویر ورودی شفاخانه سمت چپ پایین، در مقایسه با تصویر جنگجویان کشته شده‌ حکومت اسلامی ولایت خراسان. به نظر می رسد که مقامات واقعی طالبان ابعاد این حادثه را کم اهمیت جلوه داده اند. در بیانیه رسمی که از سوی ذبیح الله مجاهد، سخنگوی طالبان منتشر شده، آمده است که پنج مهاجم در عرض ۱۵ دقیقه خنثی شدند و سه زن، یک کودک و سه جنگجوی طالبان در بیرون شفاخانه کشته شدند و پنج تن دیگر زخمی شدند. در این بیانیه ادعا شده است که در داخل خود شفاخانه به کسی آسیبی وارد نشده است. شکل ۶ : بیانیه طالبان مدعی است که پنج مهاجم در عرض ۱۵ دقیقه خنثی شدند. همچنین گزارش شده است که در میان کشته شدگان یک فرمانده ارشد طالبان، مولوی حمدالله مخلیس، رئیس قول اردوی نظامی کابل و یکی از اولین فرماندهان طالبان که در ماه اگست گذشته با تصرف کابل به ارگ ​​رها شده ریاست جمهوری وارد شد. ولایت خراسان دولت اسلامی در کانال های تلگرامی خود اعلام کرد که از یک واسکت انتحاری، چند مهاجم و یک موتر بمب گذاری شده استفاده شده است و پنج جنگجوی گروه دولت اسلامی حملات هماهنگ شده را همزمان انجام داده اند. بر اساس این بیانیه، یکی از اعضای گروه یک کمربند انفجاری را در ورودی شفاخانه منفجر کرد قبل از اینکه دیگران وارد شوند و اقدام به تیراندازی کردند. شکل ۷: دولت اسلامی استان خراسان ادعای حمله را دارد. اعماق نیوز مقاله ای درباره این حمله نوشت و آن را در کانال های تلگرامی خصوصی خود منتشر کرد که در آن تصویری منحصر به فرد به نظر می رسد که مربوط به قبل از حمله است و طالبان را در حال محافظت از شفاخانه نشان می دهد. شکل ۸: مقاله اعماق نیوز در مورد حمله از کانال تلگرام با استفاده از تصویر ارائه شده توسط اعماق نیوز و تصویری از عواقب حمله، افغان وتنس توانسته است تصویری گرافیک را که مدعی است مربوط به یکی از مهاجمان دولت اسلامی ولایت خراسان است، تایید کند. به نظر می رسد که مهاجم مسئول حمله VBIED موتر بمب گذاری شده با استفاده از موتور سایکل در ورودی محوطه بیمارستان بوده است. شکل ۹: موقعیت جغرافیایی حمله کننده انتحاری در ورودی شفاخانه. یک روز پس از حمله، طالبان ویدئویی از یک «عملیات پاکسازی» منتشر کرد. افغان وتنس تایید کرد که این فیلم از بام ساختمان اصلی شفاخانه است: شکل ۱۰: موقعیت جغرافیایی اسکرین شات از فیلم عملیات پاکسازی طالبان. دولت اسلامی ولایت خراسان در سال ۲۰۱۷ حمله ای پیچیده به بیمارستان انجام داد که در آن بیش از ۳۰ نفر کشته شدند. ماه گذشته، این گروه شبه نظامی مسئولیت حمله به بزرگترین مسجد شیعیان قندهار را برعهده گرفت که اقلیت قومی هزاره را هدف قرار داد. یک هفته قبل از این، آنها همچنین مسئولیت حمله انتحاری به مسجدی در شهر قندوز را بر عهده گرفتند که دوباره مسلمانان شیعه را هدف قرار دادند. این گروه شبه‌ نظامی علاوه بر اقلیت‌ های مذهبی و قومی، نیروهای امنیتی افغانستان، سیاستمداران و وزارتخانه‌های افغانستان، طالبان، نیروهای ایالات متحده، ناتو و سازمان‌های بین‌المللی را نیز هدف قرار داده است. افغان وتنس به نظارت بر فعالیت این گروه ادامه خواهد داد. گزارش شده توسط: افغان وتنس. 3 Nov 2021

Jamal A journalist who claims he was detained and beaten by the Taliban says he still fears for his life, despite leaving Afghanistan. In Afghanistan, "freedom of speech does not exist anymore" says Jamal Afghan Witness changed the name of the individual interviewed. Jamal, not his real name, is 29 and was born in Kabul during the civil war. Like most people in Afghanistan, he is no stranger to conflict. “I was born and raised in war,” he says. In school, Jamal aspired to become a reporter, and after high school, began studying journalism at one of the public universities. After graduating, he became a journalist, covering conflict and security-related stories. “During my reports, I saw blood, bones, and pieces of flesh left from the victims,” he tells Afghan Witness (AW), adding that this “deeply traumatised” him. “I even lost some of my close friends to suicide bombings … they were also reporters.” Jamal says he was very close to a suicide bombing that targeted a group of journalists in Kabul in 2018. “Although I knew that I might die in one of those incidents, I kept my commitment to reporting,” he adds. Facing restrictions Several months into the Taliban takeover, human rights organisations began raising the alarm on media restrictions. Journalists attempting to cover women’s and human rights protests have faced disruption and, in some cases, violence . According to the Federation of Journalists and Media Institutions of Afghanistan, 22 cases of violence against journalists and five media outlets closing down have been reported in March alone. Restrictions against the media show no signs of stopping; this week, the Taliban ordered that international broadcasters be removed from the airwaves, including BBC television news, whose bulletins in Pashto, Farsi and Uzbek were taken off air. While many journalists have fled the country, when the Taliban returned Jamal decided to shift his focus to the activities of the former Afghan National Security and Defence Forces, reporting as a freelance journalist. He tells AW that in September last year, he attempted to report on a human rights protest. According to Jamal, the Taliban checked his phone, and found documents and photos concerning his reports on former military and security personnel. “They detained me for a day, tortured me, and released me,” Jamal says. “After three days, they asked me to come for questioning, and I moved from my place to another location until the house searches began.” The Taliban have denied targeted reprisals and claim their house searches earlier this year targeted criminals, however, there have been widespread claims that ordinary citizens were also targeted, and the recent reported arrests of several prominent female activists have also raised concerns. Image sent to AW by Jamal. He says he was detained for a day by the Taliban, and was tortured before being released. "No reporter is safe" Jamal tells AW that he left Afghanistan and is currently living in a neighbouring country, where he lives “in terrible conditions” and still fears for his life. “Currently, I am depressed; believe me, I have slept on the street [and] in the park,” he says. “I tried to contact every media organisation to ask for help, but I received no reply and no support from them in terms of finance, shelter, or asylum. I do not feel safe here, neither physically nor mentally.” “I no longer see my future in Afghanistan: media channels are strictly restricted, freedom of speech does not exist anymore, and people live in constant fear. No reporter is safe, neither economically - nor physically and personally.” Jamal describes his future as “blank”, but he says that if he is evacuated to a safe country, he “may be able to continue working as a journalist.” “Before the Taliban, my only wish was to have more freedom: equality for men and women, human rights maintained, minorities to have equal rights,” Jamal says. “I truly wanted a safe, free and stable Afghanistan.” Interview with Afghan Witness Source: Share

حکمت یو افغان قاضي له هغو کسانو ویریږي چې یو وخت یې زنداني کړی وه زموږ عکسونه د طالبانو په منځ کې ویشل شوي وو، که زه شاته پاتې شوی وی هغوی به زه ژر پیدا کولم حکمت چی دا یی اصلی نوم ندی د پخواني افغان حکومت له نسکورېدو مخکې د سمنګان په ولایت کې قاضي و. هغه د عامه امنيت، تروريزم، د نشه يي توکو د قاچاق او د اداري فساد پر وړاندې د مبارزې په برخه کې قضیو سره سر او کار درلود، چې يو وخت يې په خپل مسلک کې ډېر درناوى درلود، خو اوس يې زيانمن کړى دى. هغه افغان وتنس ته وايي: په تېرو شلو کلونو کې، موږ یعنی پخواني عدلي سیسټم طالبان او د داعش غړي، دولتي چارواکي چې په فساد کې لاس درلود او په بېلابېلو جرمونو کې ښکېل مجرمین بندیان کړي دي. د پخواني حکومت او عدلي سیسټم سره د ډیرو مسلکي کسانو په څیر، د طالبانو په بیرته راستنیدو سره، د حکمت دنده په ټپه دریدلې او د هغه راتلونکی په بیسرنوشتی کې پاتې دی. هغه وايي: د تېر حکومت له نسکورېدو وروسته موږ قاضیان له سترو ستونزو سره مخ وو، له هغه وخت راهیسې، ما خپل پته څو ځله تبدیله کړی ده. د حکمت په وینا، طالبانو سمنګان په دومره سرعت سره نیولی چې حتی د خپلو اسنادو د سوځولو وخت یې هم نه درلود، چې دی ویره لري چې په راتلونکي کې د ده پر ضد وکارول شي. هغه افغان وتنس ته وايي زما یو شمېر همکاران په سمنګان کې د طالبانو له خوا بندیان شوي دي. حکمت بیانوي چې څنګه ګاونډیو ولایتونو ته تللې، لارې بندې شوې وې خو هغه خپل کالي بدل کړل او د یوه ملګري په مرسته د شپې له خوا وتوانید وتښتی. هغه وایی زموږ عکسونه د طالبانو په منځ کې ویشل شوی و که زه شاته پاتې شوی وم نو دوی به ژر پیدا کولم. حکمت او د هغه اته کسيزه کورنۍ له سمنګان څخه کابل ته تللی وه، او بيا وروسته له هغه چې ځينو ملګرو يې وليدل. هغه وایی "موږ نه غوښتل چې نور خطرونه په غاړه واخلو، نو مجبور شو چې يو ځل بيا لاړ شو او بل ځای ته نقل مکان وکړو." خو له سمنګان څخه له تېښتې وروسته هم د حکمت اندېښنې پای ته نه وې رسېدلې. ما د طالبانو د غړو له خوا ګواښونکي تلیفونونه ترلاسه کړل هغه چی ما بندیان کړی وه. هغوی طالبانو په مزار شریف کې زما د تره زامنو کور ته لیکونه واستول او زما د تره زامنو څخه یې زما د ځای پوښتنه وکړه. په وروستیو میاشتو کې د فعالانو، ژورنالیستانو، پخوانیو حکومتي چارواکو او امنیتي پرسونل په وړاندې د غچ اخیستنې او وژنو زیات شواهد شتون لري. خو ډیر ده ځای بدلول کورنۍ ته سخت زیان رسولی دی. حکمت افغان شاهد ته وویل، له بده مرغه، د طالبانو د واک په وخت کې، زما ښځه حامله وه، او د هغې په رواني روغتیا کې د پام وړ زیانونه وو، موږ خپل لومړی ماشوم د زیږون پرمهال له لاسه ورکړ. په افغانستان کې د ډېرو نورو په څېر، هغه هم ځان په بند احساس کوي. ما په تېر حکومت کې د صادقانه کار کولو سره سره ونشو کولی له هېواده بهر لاړ شم، ما ته دومره معاش نه راکول کیده چې سپما وکړم، کنه نو زه به توانیدلی وم چې په خپلو پیسو افغانستان پریږدم، هغه زیاتوي، هیڅ یوې موسسې زما سره د هیواد په پریښودو کې مرسته نه ده کړې. حکمت خپل ډېر وخت په پټه تېروي، ورور يې د خوراکي توکو د پېرلو لپاره بهر ته ځي، تر څو هغه په خلکو کې خپل مخ ښکاره نه کړي. په اوس وخت کې، زه ډاډه نه یم چې زه څومره وخت کولی شم چې دا ډول ژوند وکړم. هغه وايي: زما په مخ کې یوه تیاره راتلونکې وینم، که طالبان ما پیدا کړی، نو په اسانۍ سره کولای شي خپل غچ واخلي، ځکه چې دوی هیواد کنټرولوي، او زه د عدالت غوښتنې کومه لاره نه لرم. حکمت غوښتنه کوي چې افغانستان او خلک یې هېر نه شی. هغه وايي، که څوک دا ولولي، [هغوی] باید پوه شي چې هغه خلک چې محافظت ته اړتیا لري، شاته پراته دي او د طالبانو لخوا یو په یو ښکار کیږي. زه یو له دوی څخه یم، او زه یوازې د یوې معجزې تمه کولی شم چې اوس پیښ شي. سرچینه: د افغان وتنس مرکه Interview by Afghan Witness Source:

Parnian A student recalls the day the Taliban closed universities to women. "I wanted to become a journalist working on political shows – now, it is impossible" Afghan Witness changed the name of the individual interviewed. For Parnian, not her real name, the day the Taliban closed universities for women and girls in Afghanistan started like any other December day as she walked to class with her friends. But arriving at the gates of her university in Kabul – she realised something was different. “We saw the Taliban were there and only allowed male students to enter,” Parnian recalls. “I wanted to go inside the university, and at that moment, one of the Taliban fighters pointed his gun towards me.” On December 20, the Taliban’s Higher Education Ministry spokesperson, Hafiz Ziaullah Hashemi, tweeted an image of a letter instructing all public and private universities and educational institutions to suspend access to female students immediately. Two days later acting Higher Education Minister Nida Mohammad Nadim defended the move, telling Afghan state media that several issues had prompted the decision, including female students not adhering to the group’s interpretation of Islamic dress code and interaction between male and female students. “Our exam papers became wet with our tears” Alongside her studies in political sciences at a private university in Afghanistan’s capital, Parnian also worked as a teacher at another university. After being turned away by the Taliban guards at the private university, she decided to make her way to the other institution – only to find the measures were being rolled out across the city. “Around 600 female students are studying there – most of them are secondary school students who were already banned from going to school,” she tells Afghan Witness (AW). “The Taliban did not allow them [to enter] and forcibly took them out of their classes – they were terrified.” Blocked from two different institutions, Parnian tried a final location where she also studied. Here she says the administration convinced the Taliban to spare female students two hours to take their exams. She describes how pressure mounted as the Taliban set a timer for the exam to finish. “While we were taking the exam, the Taliban were on the seventh floor waiting to close the university for us. Their vehicles were on standby outside,” Parnian says, adding that the academic institution “turned into a military zone.” “Our exam papers became wet with our tears – even our teachers and professors were crying,” she says. When the exam was over, Parnian says the students were told to use the university's transport vans to get home. She says there were checkpoints stationed “every few metres”, where the Taliban would stop the vehicles to reiterate the new restrictions. Losing hope If she does not finish university within the next year, Parnian says this will be the third time she has been unable to complete her studies – the previous times were due to family reasons. “I wanted to become a journalist working on political shows – now, it is impossible,” she says. Alongside her studies in political sciences, Parnian also studied Journalism at another university and had been working as an intern at a private TV station up until the Taliban’s takeover, when she was told by her employer that she could no longer work there. Since then, she has witnessed a string of restrictions rolled out against women and girls in Afghanistan. Even before the closure of universities to women, Parnian says the Taliban implemented a strict dress code for female students. “They took me out of the university because I wore white sneakers,” she explains. “The same scenario if our hair was visible, if our headscarves were not black… if our wrist's skin was visible, and if male and female students were seen talking to each other.” In late March 2022, the Taliban were set to reopen girls’ secondary schools nationwide, but U-turned on their decision, insisting a ruling was yet to be made on girls’ uniforms. Considering the recent university ban, most female students in Afghanistan are currently only allowed to study until sixth grade . There has been no indication of when the schools and universities might reopen. “To be honest, I am hopeless,” Parnian sighs, sobbing quietly. “There is no place for us in this society.” Interview by Afghan Witness Source: Share

د انلاین کرکې د خبرو زیاتوالی د طالبانو له واکمنۍ راهیسې د نفوذ لرونکو افغان میرمنو په لور روان دی د افغان وتنس تحلیل موندلې چې په افغانستان کې د ښځو په وړاندې آنلاین ناوړه ګټه اخیستنه او ناسم معلومات د ٢٠٢١ کال په اګست او سپتمبر کې او د ٢٠٢٢ په جنوري کې لوړ شوي د ۲۰۲۱ کال د اکتوبر راهیسې افغان وتنس په افغانستان کې د ښځو وضعیت څاري، ترڅو ښه پوه شي چې څنګه د طالبانو لخوا وضع شوي او قوانین او مقررات د ښځو پر حقونو اغیزه کوي. د دې یوې برخې په توګه د افغان وتنس پلټونکو د آنلاین ځورونې او ناسم معلوماتو څارنه پیل کړه چې د افغان ښځو د حقونو فعالان په نښه کوي. د آنلاین جنسیت د کرکې په وینا کې د متخصصینو سره په همکارۍ پلټونکو په پښتو، دري او فارسي کې د عامو لعنتي کلمو یو پراخ لیست راټول کړ، کوم چې د مشهور ښځینه افغان نفوذ کونکو ١٠٢ ټویټر صفحي سره کراس چیک شوي. دا تغیرات د جنوري ٢٠٢١ څخه تر جنوري ٢٠٢٢ پورې په د مهال ویش په اوږدو کې اندازه شوي، دا ارزوي چې څنګه په مکرر ډول کلیدي ټکي او د پروفایل ذکرونه کراس پوسټ شوي. پایلې ښیي چې د ښځو په وړاندې آنلاین ناوړه ګټه اخیستنه او ناسم معلومات د طالبانو له واک څخه د پام وړ زیات شوي، د اګست او سپتمبر ٢٠٢١ او جنوري ٢٠٢٢ کې له لا زیاتوالي سره. اول شکل: د ٢٠٢١ کال د جنوري له ٣١ څخه تر ٢٠٢٢ کال د جنوري تر ٢٠٢٢ پورې، د ١٠٢ اغیزمنو افغان میرمنو د یوې ډلې په وړاندې د ټولو حسابونو لخوا د آنلاین جنسي ځورونې احصایوي بدلونونو ګراف. دوهم شکل: د ٢٠٢١ کال د جنوري له ٣١ څخه تر ٢٠٢٢ کال د جنوري تر ٢٠٢٢ پورې، د ١٠٢ نفوذ لرونکو افغان میرمنو د یوې ډلې په وړاندې د نارینه په توګه ثبت شوي حسابونو لخوا د آنلاین جنسیت ځورونې احصایوي بدلونونو ګراف. دريم شکل: د ٢٠٢١ کال د جنوري له ٣١ څخه تر ٢٠٢٢ کال د جنوري تر ٢٠٢٢ پورې، د ١٠٢ نفوذ لرونکو افغان میرمنو د یوې ډلې په وړاندې د نارینه په توګه ثبت شوي حسابونو لخوا د آنلاین جنسي ځورونې د لاسرسي احصایوي بدلونونو ګراف. د ٢٠٢١ په اګست کې د ځورونې یا غلط معلوماتو لرونکي ټویټونو ناڅاپي جوړښتي زیاتوالی د افغانستان د طالبانو له نیولو سره سمون لري. په هدفي ځورونو او ناسمو معلوماتو کې لومړی د پام وړ زیاتوالی د ٢٠٢١ کال د اګست په ١٨ د طالبانو لخوا د کابل له نیولو درې ورځې وروسته رامنځته شو. لومړنۍ تحلیل یوازې د لست شوي ١٠٢ ښځینه پروفایلونو مستقیم ذکر کولو باندې تمرکز کوي، او هغه ټویټونه شامل نه دي چې د نوم یا نورو شرایطو په واسطه ښځو ته راجع کیږي. د پایلې په توګه، د آنلاین ځورونې مطلق شمیر چې ښځې په نښه کوي په ناڅاپي توګه لوړ دي. ګراف ډیری مختلفي هغه جيگي ورځې ښیي چې د پروفایل ذکر کولو پورې اړوند د کلیدي کلمو اندازه شوي فریکونسۍ په ناڅاپه توګه زیاتوالی موندلی، د دې یوه بېلګه د سپټمبر د میاشتې په ومه نېټه ده چې په زرګونو خلک په کابل کې سړکونو ته راووتل چې د طالبانو او پاکستان پر ضد مظاهرې وکړي. فرخنده نادري مهرباني وکړئ!! افغانستان به هيڅکله هم ستاسو فاحشي مرستي ته اړتيا ونه لري، په افغانستان کې ستاسو فاسدانو ته ځای نشته/انځور د کرکې د وینا یو سکرین شاټ دي چې د افغانستان پخوانۍ استازې فرخنده زهرا نادري ته شوي وي، ټویټ حذف شوي وه مګر د أفغان وتنس تحقیق کونکو لخوا بیرته ترلاسه شو. د کرکې وړ وینا ترټولو لویه برخه د اغیزمنو افغان فعالانو میرمنوته شوي وي، چي په لیست کې د جنسي تیريو او ناسم معلوماتو پورې اړه لري، ډیری وختونه د فحشاء کلمه هم شامله ده، د دې ډول یوه بیلګه هغه ټویټ دی چې د یوې افغان خبریالې رابعه سادات ته لیکل شوی وه، چې ویلي یې ما څو ځلې له دې فاحشه سره جنسي اړیکه درلوده او اوس غواړم د هغې سكسي فلم خپور کړم، نور په مکرر ډول پیژندل شوي توهینونکي اصطلاحات دي لکه فاحشه پاکستاني یا نړیوال فاحشه. تحلیل ښیې چې د آنلاین ځورونې ډیری برخه چې د لیست شوي ښځینه نفوذ کونکو په نښه کوي، د نارینه او ښځینه د دواړو لخوا، د نارینه په توګه ثبت شوي د هغو اكونټونو لخوا پوسټ شوي چي په افغانستان کې میشت دي، په هرصورت اكونټونه په متحده ایالاتو، پاکستان او انګلستان کې هم پیژندل شوي. چلورم شکل د ډیمو ګرافیک لاسرسي او د ټویټونو جنسيت تحلیل ته کتنه چې اغیزمنې افغان میرمنې په نښه کو د افغان وتنس پلټونکي به د جنسیت په اړه د يو لویي پروژو د یوې برخې په توګه د افغان میرمنو پروړاندې د آنلاین ناوړه ګټه اخیستنې او ناسم معلوماتو څارنې او تحلیل ته دوام ورکړي.

​ ​

من برای بار دوم جنگ را تجربه کردم، وضعیت سخت افغان ها در اوکراین سال گذشته تعدادی از افغان ها به امید امنیت به اوکراین گریختند، اکنون آنها دوباره با جنگ روبرو هستند 1 Mar 2022 تصویر روی جلد، ارتش اوکراین در فرودگاه کابل، اګست٢٠٢١. عکس فیسبوک، اداره اطلاعات اصلی وزارت دفاع اوکراین. زمانی که طالبان در ماه اګست گذشته کابل را تصرف کردند، کسانی که موفق به فرار از افغانستان و درخواست پناهندگی در جاهایي دیگر شدند، امیدوار بودند در کشورهای جدید پناهگاهی پیدا کنند، برخی از افغان‌ها در اوکراین یافتند که از نو شروع ‌کنند، اما مجبور شده‌اند یک بار دیگر زندگی خود را در برابر تهاجم روسیه از بین ببرند. افغان وتنس با چندین افغانی که به اوکراین نقل مکان کرده بودند صحبت کرده است، اکنون با وقوع جنگ با عدم اطمینان روبرو شده اند، آنها به افغان وتنس مي گوید از تجربه خود در فرار از یک منطقه جنگی اما خود را در منطقه دیگر می یابند. صفیه که نام واقعی او نیست به عنوان مهماندار برای یک شرکت هواپیمایی خصوصی در افغانستان کار می کرد. هنگامی که دولت سابق افغانستان در ماه اګست سال گذشته سقوط کرد، او بلافاصله به کیف منتقل شد جایی که از آن زمان در آنجا زندگی می کند. صفیه فکر می کرد که زندگی خود را از نو در کیف آغاز خواهد کرد، غافل از اینکه یک روز صبح از خواب بیدار می شود و شهر را در بحران می بیند، صفیه به افغان وتنس گفت، ما روز پنجشنبه ٢٤فبروري صبح با صدای سايرن از خواب بیدار شدیم. در این لحظه، او می گوید که متوجه شده است که راهی برای ماندن او وجود ندارد. صفیه بلافاصله وسایلش را جمع کرد و با دوستانش کیف را به مقصد مرز پولند ترک کرد. او می گوید من برای دومین بار جنگ را تجربه کردم. بعد از ظهر پنجشنبه، صفیه به مرز لهستان رسید، جایی که قتار طولانی موترها در صف ایستاده بودند، صحنه ای که او را به یاد هرج و مرج سال گذشته در ميدان هوايي کابل می اندازد. صفیه در ساعات اولیه صبح جمعه از مرز عبور کرد و تا ساعت٤:٢٠ صبح به لوبلین شهری نزدیک به مرز اوکراین رسید. از اينجا او با ريل به ورشو رفت سپس به سمت آلمان حرکت کرد و بعد از ظهر همان روز به ایستگاه مرکزی برلین رسید. صفیه می گوید که از کشورهای همسایه بخاطر بازکردن مرزهایشان سپاسگزار بود. شهر احساسي مانند یک شهر وحشتناك ميكند افغان وتنس همچنین با تمنا که نام واقعی او نیست صحبت كرده، یک دانشجوی سابق دانشگاه در کابل که هفت ماه پیش در جریان عملیات تخلیه به همراه خانواده اش توسط ارتش اوکراین نجات یافت. تمنا مشکلاتی را که خانواده اش بهعنوان پناهنده در زمان آغاز جنگ در اوکراین با آن مواجه هستند توضیح میدهد، ما کسی را در شهر میشناختیم که بتواند به ما کمک کند تا از آنجا فرار کنیم. او می‌گوید آن چند افغانی که ما می‌شناختیم در روز اول جنگ موتر ‌هایشان را ترک کرده بودند و فرار كردن. اکنون ما به همراه خانواده دیگری گير مانده ايم که می دانيم آنها هم موتر ندارند. تمنا و خانواده اش در لب هايي کیف زندگی می کنند. هنگامی که افغان وتنس در روز شنبه ٢٦ فبروري با او صحبت کرد، او گفت که هنوز می تواند صداهای بمب ها را بشنود. تمنا می‌افزاید، بازارها بسته هستند شهر شبیه شهر وحشتناك است، بیشتر مردم آنجا را ترک کرده‌اند، و ما سعی میکنیم با غذاهایی که هنوز در آشپزخانه ‌مان داریم زنده بمانیم. خانواده در طبقه هشتم یک بلاک آپارتمانی زندگی می کنند. اگر جنگ نزدیک‌ تر شود، تمنا به أفغان وتنس گفت که ساختمان زیرزمینی دارد که در آن پنهان می‌شوند. در طول مصاحبه تمنا احساساتی ‌شود، ما افغانستان را ترک کردیم تا احساس امنیت کنیم بالاخره یک جای جدید. من مدام میپرسم که این همه هرج و مرج کی پایان خواهد یافت؟ کسانی که به دنبال صلح بودند بیشترین رنج را میکشند. سفارت های دولت پیشین افغانستان در ورشو و پراگ خط کمکی را برای کمک به اتباع افغان در فرار از اوکراین ایجاد کرده اند. این سفارتخانه ها تلاش کرده اند تا مستقل از طالبان به فعالیت خود ادامه دهند و هیچ گونه کمک مالی از مقامات طالبان در کابل دریافت نکنند، و این اتکا به هزینه های خدمات کنسولی ميكونند. مقامهایی طالبان گرفته‌اند که تلاش خواهند کرد تا شهروندان و دانش ‌آموزان افغان در اوکراین را به مکان امن منتقل کنند، اما هنوز جزئیاتی را بیان نکرده‌اند. در زمان نوشته يي این مقاله سازمان ملل می‌گوید که 600000 غیرنظامی از اوکراین فرار کرده‌اند اما اتحادیه اروپا تخمین می ‌زند که تا چهار میلیون نفر ممکن است به دلیل حمله يي روسیه تلاش کنند کشور را ترک کنند.

Claims of Taliban killings of former ANDSF and family members continue to surface, including female officer While cases are difficult to fully verify, there has been a steady stream of claims since the Taliban’s return to power. 1 Aug 2023 Image: District government, Afghan security forces demonstrate progress during Marjah Day [Image 3 of 7] by DVIDSHUB is licensed under CC BY 2.0 . Please note, some links to social media content may have been removed for privacy purposes. AW has also placed warnings before links to graphic content. On June 28, 2023, social media users circulated images allegedly showing the bodies of two former Afghan National Defence and Security Forces (ANDSF) and their family members who had reportedly been killed by Taliban forces in Herat and Paktia provinces respectively. A Twitter user with over 3K followers shared three photographs, including images of two bodies with an accompanying claim that the Taliban killed a former local police officer, Ghani Jan, in the Pashtun Zarghoon district in Herat, along with his two sons. According to an Instagram post by a journalist with 18.1K followers, the Taliban reportedly beat the victims. A family picture shared on the post showed a man with two boys, both appearing to be minors. However, the photos of bodies shared on social media showed only two individuals. A comparison between the visible corpses and the family photo allowed AW investigators to establish that one of the bodies belonged to the younger boy and the other to the adult male, presumably the father. AW investigators did not find a photo of the older boy's body on social media. The image of the adult male's body showed a small amount of blood around the nose, which could support the claim of beating. On the same day, the profile of a freelance journalist on Twitter, Hadia News, shared a [WARNING: GRAPHIC] picture of three different bodies. The user claimed that, on June 28, the first day of Eid al-Adha, the Taliban killed Akbar Khan – described by some posts as a former ANA soldier and others as a former local police commander – and his two sons in the Chamkinu district of Paktia province. According to Sweden-based Afghan news outlet Voice of Citizens (VOC) News, the victims were shot by the Taliban. Reportedly, the Taliban members beat “ the woman ” and “ killed all the men in the house ”. The [WARNING: GRAPHIC] picture of the bodies revealed slight bruising on the nose of the older son and the cheek, nose, and forehead of the father, which may have been caused by a beating. One of the victims can be identified as a minor due to facial features. Three other incidents, including alleged killing of female former security staff On June 20 and June 22, a week before the above claimed events, three other alleged extrajudicial executions of former ANDSF members were reportedly carried out in Helmand, Badakhshan, and Jawzjan. The victims were identified as former national security staff Bibi Zahra , and former soldiers Basmillah Turkman and Mohammad Hanif . The killing of Bibi Zahra is one of the few recorded cases concerning a female ex-government security staff member. Unlike the other two reported extrajudicial killings from that week, there were pictures of the body, providing some evidence of the incident. Although the body in the image was covered, multiple local media agencies, including AamajNews and KabulNow , claimed that Bibi Zahra was tortured and shot. The other executed ANDSF member, Basmillah Turkman, was allegedly shot in front of his family. The method of the execution of Mohammad Hanif remains unknown. The claim of his killing came one month after his reported arrest. Similarly, on June 1, another former ANDSF member, Jamshid Mirzaee, was also allegedly arrested, severely tortured, and then reportedly executed by the Taliban after a period of arbitrary detention in an unknown place. There are frequent claims of killings of former ANDSF by the Taliban, with most claims featuring old images of the individuals involved and occasionally images of bodies. Given the limited evidence, it is usually impossible to verify the context around the deaths or the perpetrators. There has, however, been a steady stream of claims since the Taliban took control of Afghanistan. A steady stream of claims Despite the initial promises of amnesty, claims of Taliban targeting of former ANDSF have continued since August 2021. An investigation by The New York Times, published in April 2022, claimed that nearly 500 former government workers and security force members were either killed or forcibly disappeared during the first six months following the Taliban's takeover. The United Nations Assistance Mission in Afghanistan (UNAMA) documented at least 306 extrajudicial executions between August 2021 and June 2022, with additional cases reported in December 2022. More recently, from January 1 to July 10, 2023, AW recorded 108 claims of torture, arbitrary detention, killings, and attacks on former ANDSF members and their families across 28 provinces. This included 57 alleged arbitrary killings across 19 provinces and one in an unknown location. The killings were carried out on former ANDSF members, including security guards, former police officers, former soldiers, and their relatives. Figure: a map highlighting the location and number of cases of alleged arbitrary killings of former ANDSF, based on reports recorded by AW during the period January 1-July 10, 2023. Most of the claimed arbitrary killings were reported in Kabul (9), followed by Badakhshan (5), Balkh (5), Herat (5), Kandahar (5), and Nangarhar (5). Four executions each were recorded in Jawzjan and Laghman provinces. In the remaining 11 provinces, the number of executions varied between one to three. There were 72 claimed victims of the arbitrary killings. Some of the victims – allegedly family members of former ANDSF – appeared to be minors at the time of execution. Share

​ ​ 23 Jan 2024

ملالۍ د هغو ننګونو سره سره چې افغانستان ورسره مخ دی، د قلم لارې رضاکاره ملالۍ د تعلیمي حقونو لپاره د هغې د کمپاین په لاره کې هیڅ شی ته اجازه نه ورکوي موږ باید هر هغه څه چې په لاس کې لرو باید د افغانستان او خلکو د خدمت لپاره وکاروو د تېر اګست له میاشتې راهیسې طالبانو د ښځو پر تعلیم، کار او سفر محدودیتونه وضع کړي دي، په داسې حال کې چې په عامه ځایونو کې یې د مخ پټولو فرمان هم صادر کړی دی. د افغانستان په ډیرو برخو کې د نجونو د منځنیو ښوونځیو د بیا نه پرانستلو په اړه د طالبانو لیوالتیا په هیواد کې دننه او بهر د پراخو غندنې لامل شوې، چې افغان تنکي نجونې له ۲۵۰ ورځو راهیسې له ټولګیو څخه بهر وې. کارپوهان وايي چې په افغانستان کې کړکېچ "بې ساري کچې" ته رسېدلی دی. د تېر سپټمبر په میاشت کې د ملګرو ملتونو پراختیايي پروګرام اټکل وکړ چې د ۲۰۲۲ کال تر نیمايي پورې به ۹۷ سلنه افغانان په بې وزلۍ کې ژوند وکړي. په هیواد کې د ورځني ژوند د ناوړه انځورونو سره سره، کمپاین کونکي او رضاکاران د وضعیت د ښه کولو لپاره هڅې کوي، د دوی په منځ کې د ښوونکو، فعالانو او رضاکارانو یوه ډله ولاړه ده چې د قلم لاره په نوم پیژندل کیږي، قلم لاره د ټولنې په کچه د پوهنې د ملاتړ شبکه ده چې په ۲۰۰۹ کال کې د کندهار ولایت د یوه فعال او ښوونکي مطیع الله ویسا له خوا جوړه شوې ده. افغان وتنس د مدني ټولنې له فعالې ملالۍ سره چې د هغې اصلي نوم نه دی په کابل کې د قلم لارې رضاکاره او د بورډ غړې ده، خبرې وکړې، د سوداګرۍ او اداره کې ماسټر ملالۍ او د پوهنتون پخوانۍ استاذه، ملالۍ اته کاله وړاندې د قلم لارې سره یوځای شوه او په یوه نړیوال سازمان کې د خپل کار تر څنګ رضاکاره شوه. قلم لاره د افغانستان په ټولو ۳۴ ولایتونو او ۳۱۰ ولسوالیو کې فعاله ده، د قلم لارې په وینا دې موسسې په ټول هېواد کې شاوخوا ۱۰۰ تړلي ښوونځي پرانیستي، ۳۹ کتابتونونه یې جوړ کړي او د نجونو لپاره یې د سواد زده کړې ۱۷۰۰ کورونه جوړ کړي دي، ملالۍ چې د کابل په څنډه کې د دې سازمان په کور په کور کمپاینونو کې د هغې د ګډون په اړه خبرې کوي، وايي، په هرصورت، د دوی تمرکز په ډیرو محرومو سیمو کې دی چیرې چې ښوونځي په ندرت سره شتون لري یا هیڅ شتون نلري. موږ د کابل بېلابېلو ولسوالیو ته سفر وکړ، لکه ده سبز او خاک جبار او له هغو کورنیو سره مو ولیدل چې خپلې لوڼې یې ښوونځیو ته نه پرېږدي یا د بېلګې په توګه د هغو ښوونځیو له مسوولینو سره مو ولیدل چې ښځینه ښوونکي او کارکوونکي یې نه درلودل هغې تشریح کړه، موږ پوهاوی لوړ کړ او په ورته وخت کې مو د خلکو شکایتونه او ستونزې له اړوندو چارواکو سره شریکې کړې. قلم لاره وايي، په ټول هېواد کې یې د نجونو لپاره د سواد زده کړې ۱۷۰۰ کورونه جوړ کړي دي. عکس: افغان وتنس د کمپاین یوه نوې طریقه ملالۍ دا حقیقت مني چې د طالبانو په واک کې د ښځو داوطلبانه له محدودیتونو سره مخ شوې، د بیلګې په توګه، نورو ولایتونو ته تګ له هغه وروسته ستونزمن شو چې طالبانو اعلان وکړ چې ښځې باید د ۷۲ کیلومترو څخه زیات سفر کولو په صورت کې د نږدې نارینه خپلوانو سره وي. په هرصورت، ملالۍ وايي چې د دې سازمان هڅې کمې شوي نه دي هغه او د هغې ملګري ښځینه کمپاینران آنلاین کار ته دوام ورکوي او په میاشت کې یو ځل په کابل کې د قلم لارې په دفتر کې ملاقات کوي، د ملالۍ په وینا د دوی شخصي غونډې، راټولیدل او کمپاینونه د طالبانو له خوا د ګډوډۍ د ویرې له امله د انلاین نوښتونو له لارې کم شوي دي، خو ملالۍ وايي کمپاین کوونکي نه دي مایوسه شوي، هغې زیاتوي زموږ کمپاینونه دوره ای نه دي دوی ثابت دي. طالبانو واک ته له راتګ سره سم پر هغو لاريونونو او شعارونو بنديز ولګاوه چې د دوی له خوا له مخکی نه وی منل شوی، د څو تایید شویو پیښو وروسته چې طالبانو د ځینو عامه لاریونونو د ګډوډولو هڅه وکړی، افغان وتنس یو داسې رجحان ولید چې فعالینو په کور دننه او شخصي ځایونو لکه کورونو او دفترونو کې لاریونونه لیږدول، بیا یې په ټولنیزو رسنیو کې د جذب او پوهاوي لوړولو لپاره انځورونه شریک کول. د طالبانو لخوا لګول شوي نوي محدودیتونه موږ خپلو اهدافو ته د رسیدو مخه نه نیسي، موږ د کمپاین لپاره هیڅ فرصت له لاسه نه ورکوو ملالۍ ټینګار کوي، د مثال په توګه، کله چې په کور کې، زه د خپلې کورنۍ غړي راټولوم او تختی لرم چې لیکل شوي نجونې باید بیرته ښوونځي ته راشي او په ټولنیزو رسنیو کې یې شریک کوم. بیرته افغانستان ته ورکول قلم لاره د افغانستان په ټولو ۳۴ ولایتونو کې فعاله ده عکس: افغان وتنس په ټول افغانستان کې د شاوخوا ۲۴۰۰ رضاکارانو سره، قلم لاره د هیواد یو شمیر لرې پرتو سیمو ته د تګ راتګ ګرځنده ښوونځي پیل کړي، د ملالۍ لپاره د هغې کار او هغه اغیز چې د هغې کار په دې ټولنو کې رامینځته کوي افغانستان ته د هغې د بیرته ورکولو لاره ده. هغې تشریح کړه افغانستان زما کور دی هیواد په ما پانګونه کړې او ما ته یی تعلیم راکړی دی، زه د ماسټرۍ د دورې لپاره بهر ته د افغانستان د حکومت لخوا تمویل شوی بورس ته لاړم، زه احساس کوم چې دا زما مسؤلیت دی چې د خپل هیواد لپاره کار وکړم او هغه بیرته ورکړم. په لسگونو زره مسلکي او ماهر کارگران د طالبانو د واکمنۍ راهیسې له هیواد څخه وتلي دي او افغانستان د مغزونو د فرار سره مخ دی، د هغو مسلکي میرمنو کیسې هم رابرسیره شوي چې د وتلو توان یې نه درلود او پرځای یې پټې شوی، حتی تر دې چې خپلې سندونه وسوځوي یا د خپل کار شواهد حذف کړي. د ملالۍ د وړتیاو سره ډیری هیلې لرونکي ځوانې میرمنې د غوره فرصتونو په لټه کې هیواد پریښی، په هرصورت، ملالۍ احساس کوي چې په افغانستان کې پاتې کیدل تر بل هر وخت ډیر مهم دي. نوموړې وايي: موږ ځوان نسل وړتیاوې او ډالۍ لرو او افغانستان تر بل هر وخت زموږ وړتیاوو او مهارتونو ته اړتیا لري، که څه هم د ځمکې پر مخ شرایط ښه نه دي او ستونزمن دي، موږ باید د افغانستان او خلکو د خدمت لپاره له هر هغه څه څخه کار واخلو. سرچینه: له افغان وتنس سره مرکه Interview by Afghan Witness Source:

شعیب د کورنیو چارو وزارت یو پخوانی افسر په ناڅرګنده حالت کی پاتی دی اوس نه هیواد لرم او نه حکومت افغان وتنس د دې مقالې لپاره د مرکه شوي کس نوم بدل کړی دی. د اګست په ۱۵، کله چې طالب جنګیالیو د افغانستان په پلازمینه کابل کې پرمختګ وکړ، شعیب، د افغانستان د کورنیو چارو په وزارت کې یو افسر، په نا امیدۍ سره خپل یی تلیفون کی مصروف وه. دا هغه خبر سره مخ شو چې هغه تر ټولو ډېر ډارېده: د افغانستان پخوانی ولسمشر اشرف غني له هېواده تښتېدلی دی. په دې شیبه کې، شعیب په دې پوه شو چې هغه جمهوریت کی چې د مسلک جوړولو لپاره یې دومره سخت کار کړی و، له منځه تللی و. ځوان افسر چې درې کاله وړاندې د افغان پولیسو په لیکو کې شامل شو، هغه د خواشینۍ ورځې او شپې بیانوي سره له دې چې د طالبانو لخوا د عمومي بخښنه اعلان وشوه کله چی دوی په جګړه ځپلي هیواد کې خپل ځواک پیاوړی کړ. د شعیب، د هغه مور او پلار او د هغه لسو خویندو او ورونو لپاره، ویره خورا په ریښتیا احساس شوه ځکه چې د شعیب پلار هم د پخواني حکومت د استخباراتي ادارې غړی و. هغه افغان وتنس ته وايي: زما مور نارامه وه او زموږ د امنیت له وېرې به یې خوب نه کاوه، موږ ټول ډاریدو او نه پوهیدو چې څه وکړو. په راتلونکو اونیو او میاشتو کې، د پخوانیو امنیتي ځواکونو د غړو په وړاندې د شکمنو طالبانو د غچ اخیستنې راپورونه راڅرګند شول، او شعیب او د هغه پلار پته بدله کړه ترڅو د دوی د تعقیب امکانات کم کړي. شعیب وايي: ما به معمولاً د خپلو ملګرو یا خپلوانو په کورونو کې شپې تېرولی، او پلار مې له ښاره بهر یوه کلي ته د پټېدو لپاره تللی وه. تېره میاشت د نیویارک ټایمز یوې څېړنې څرګنده کړه چې د طالبانو د بېرته راتګ په لومړیو شپږو میاشتو کې شاوخوا ۵۰۰ پخواني حکومتي چارواکي او د افغان امنیتي ځواکونو غړي وژل شوي او یا په زوره ورک شوي دي. په داسې حال کې چې د طالبانو ویاندویانو یا خو دا راپورونه رد کړي او یا یې د ورکیدو په اړه د تحقیقاتو ژمنه کړې یا یې سرکش غړي تورن کړي دي، د بشري حقونو ډلو په وار وار له طالبانو غوښتي چې د دې ډول پېښو د موجود شواهدو په اړه حساب ورکړي. شعیب افغان وتنس ته وویل چې د تش په نامه انتقامي بریدونو او وژنو د قربانیانو ریښتیني شمیر ممکن د رسنیو او د حقونو ډلو لخوا راپور شوي ارقامو څخه خورا لوړ وي. د شعیب لپاره، د طالبانو د بخښنې ادعا یو لوی درواغ و چې د پخوانیو امنیتي پرسونل او دولتي کارمندانو د موندلو او نیولو لپاره کارول کیده. شعیب وايي، د هغه ځینې پخواني ملګري له هېواده په تېښته بریالي شوي، په داسې حال کې چې هغه ادعا کوي چې نور یې پټ دي او ډیری یې هم ورک دي. د روان کال په لومړیو کې، طالبانو په کابل او یو شمېر نورو ولایتونو کې د کور په کور د تلاشۍ پراخ عملیات پیل کړل، چې ګمان کیږي د مخ په زیاتیدونکي جرمونو مخنیوی وکړي. پلټنو د اوسیدونکو په منځ کې ورخطايي او ویره راپارولې، په ځانګړې توګه هغه کسان چې له پخواني حکومت سره یې اړیکې درلودې، چا چې د پټیدلو هڅې کول او یا یې په ځینو مواردو کې هر هغه څه سوځولي چې د دوی د تیرو مسلکونو "شواهد" ګڼل کیدی شوی. د فبرورۍ په وروستیو کې، د پراخو لټونونو سره، شعیب باید ژر تر ژره پریکړه وکړي. هغه د لوېديځ لوري ته د ژر تر ژره د رسېدو لار نه لرله، له خپلې کورنۍ سره د ګاونډي ايران پولې په لور روان شو، چې بالاخره د زرګونو نورو افغانانو په ګډون له هېواده وتښتېدل. شعیب په ډاډ سره وايي، زه به د امنیتي ځواکونو د یوه پخواني غړي په توګه په افغانستان کې خوندي راتلونکی ونه لرم. ایران ته له رسیدو سمدستي وروسته، شعیب هڅه وکړه چې د برتانوي همکارانو سره اړیکه ونیسي چې یو وخت یې د افغانستان په کورنیو چارو وزارت کې کار کاوه، او ورته ویل شوي و چې هغه د برتانیا د افغانانو ځای پرځای کولو او مرستې پالیسۍ سکیم لپاره د غوښتن لیک وړ دی. په هرصورت، په تیرو دوو میاشتو کې، شعیب او د هغه کورنۍ د دوی د غوښتنلیک پروسې په اړه هیڅ ندي اوریدلي، او د دوی سپما په ختمیدو دي. شعیب افغان وتنس ته وایی زه په ناڅرګنده حالت کی پاتی یم. زه به د دې ټولو ناڅرګندتیاو څخه ژوندی پاتې نه شم که چیرې بریتانیویان چې ما یو وخت ورسره مرسته کوله، ژر تر ژره زما سره مرسته ونه کړه. کله چې شاته وګورم، ګورم چې زه په حکومت کې یو ځوان افسر وم، د لوړو هیلو سره چې خپلو زده کړو ته دوام ورکړم، د ماسټرۍ سند ترلاسه کړم او خپل هیواد ته ښه خدمت وکړم، اوس زه نه کوم هیواد لرم، نه حکومت، او لکه څنګه چې زه ګورم، که زه دلته په ایران کې پاتې شم، راتلونکی نه لرم. Interview by Afghan Witness Source:

Reported journalist arrests hit 2023 high as Taliban introduce ID cards At least 13 journalists were reportedly arrested by the Taliban between July 20 and August 13. 16 Aug 2023 © Semen Salivanchuk via Canva.com Between July 20 and August 13, 2023, 13 journalists were reportedly detained by Taliban forces across eight provinces of Afghanistan. Twelve were reportedly arrested within a two-week period. The increase in arrests comes after the Taliban Minister of Publications – part of the Ministry of Information and Culture – Muhajir Farahi, announced the beginning of the distribution of ID cards for journalists on July 25. Farahi explained on X (formerly Twitter) that the cards are handed out to reporters who have official licences and are registered with the ministry. A local NGO promoting freedom of the press and media, Afghanistan Journalist Centre (AFJC), claimed that the issuing of ID cards will “ provide the basis for more pressure and censorship ”. Reported repressions and arrests in Nangarhar On July 31, less than a week after the announcement, Taliban forces reportedly attacked the Hamesha Bahar radio and television office located in Nangarhar’s provincial capital, Jalalabad, during a journalist training workshop . According to the AFJC, six female trainees were reportedly present at the event. According to unnamed sources quoted in media “[the Taliban] used inappropriate language and disparaging remarks towards the attendees, referring to the mixed gender training as an act encouraging prostitution and [sic] pull us out of a the office .” On August 2, Amu TV , a digital multimedia platform focused on Afghan affairs, released a video report showing that the gate of the Hamesha Bahar office was closed on August 1. An Amu TV reporter in the video conveyed that the closure was due to the journalist training program for 16 people, including six young women. A radio employee mentioned in the interview that the Taliban forces visited the office before, making the staff “ fearful ” and added, “ our colleagues could not come to work ”. According to the Amu TV reporter, the Independent Media Support Association in Nangarhar province reportedly criticised the Taliban for treating Hamesha Bahar workers “ with intimidation and violence ”. The head of Nangarhar’s Independent Media Support Association, also seen in the video, demanded that the security officials in Nangarhar clarify the issue, saying, “ if there is a complaint, they must refer it to the media compliance department of the Ministry of Information and Culture; otherwise, it violates freedom of speech .” The Amu TV reporter added, “ some journalists (...) allege the Taliban are destroying freedom of speech ”. Another journalist speaking at the end of the video mentioned that the Taliban previously detained two journalists, including Erfanullah Baydar from Safar Radio in Nangarhar province. On August 6, following the closure of the Hamesha Bahar radio and television office, the AFJC raised concern regarding the Taliban’s alleged decision to withhold the activity of Radio Nen and Radio Jowanan , located in the same building as the Hamesha Bahar office in Jalalabad. On August 10, the Taliban reportedly arrested two Killid Radio reporters, Faqir Mohammad Faqirzai and Jan Agha Saleh, in Jalalabad. Local media and reporters were also allegedly prevented from covering the meetings of senior Taliban authorities, which took place in the capital. Arrests in other provinces On July 21, four days before the journalist ID cards announcement, the Taliban reportedly arrested the founder and owner of Mumtaz Radio in Faryab, Alban Aminullah Alami. 10 days later, 8AM Media reported the alleged arrest of three journalists while covering a fire incident in Balkh on July 31. According to 8AM Media , the detained were identified as Ariana News reporter Najib Faryad and two local journalists, Hatef Aryan and Sebghatullah Turan. On August 9, the AFJC announced that the Taliban reportedly arrested another local journalist, Sayed Wahdatullah Abdali, in Ghazni. The NGO added that Abdali was a Bakhtar state news agency employee and had been in the Taliban’s custody for three days. The next day, August 10, the Taliban reportedly arrested Haseeb Hassah, the reporter for Salam Watandar Radio in Kunduz. The following arrests of four journalists occurred on August 11 and August 13, in Paktia and Kandahar provinces, respectively. The detainees were identified as Habibullah Sarab , a reporter for Ariana News , and journalists Attaullah Omar, Shams Omari, and Wahid al-Rahman. 8AM Media mentioned that the Taliban had arrested another journalist in Kunar province. Finally, on August 13, AFJC reported that the Taliban Information and Culture Department in Helmand Province allegedly warned local media not to publish women's voices under any circumstances. Analysis: highest number of recorded journalist arrests since January 2023 The timeline infographic below illustrates the escalation of incidents involving media following the nationwide distribution of ID cards for journalists on July 25. The timeline encompasses alleged detentions, assaults on media facilities, and additional constraints. Figure: Reported repressions targeting media between July 25 and August 13. These events have not been independently verified by AW. The number of arrests between July 20 and August 13 is the highest recorded by AW since January 2023, as shown in the graph below. Figure: Chart illustrating the monthly number of reported arrests of journalists and media staff from January 20, 2023, to August 13, 2023. AW has not been able to independently verify these reports. Since the Taliban takeover in 2021, Afghanistan has seen increased pressure and the gradual erosion of space for independent media and civil society. Between January 15, 2022, and July 20, 2023, AW recorded 316 claims of violations concerning civil society, human rights defenders, and media, including 98 claims of journalists, photographers and media commentators being arrested. As of August 16, 2023, the Taliban have not commented on the incidents. One of the alleged detainees, journalist Mel Wahid al-Rahman, was reportedly released in Kandahar. The fate of the other journalists allegedly detained remains unknown. Share