شعیب

افغان وتنس د دې مقالې لپاره د مرکه شوي کس نوم بدل کړی دی.

د اګست په ۱۵، کله چې طالب جنګیالیو د افغانستان په پلازمینه کابل کې پرمختګ وکړ، شعیب، د افغانستان د کورنیو چارو په وزارت کې یو افسر، په نا امیدۍ سره خپل یی تلیفون کی مصروف وه.

دا هغه خبر سره مخ شو چې هغه تر ټولو ډېر ډارېده: د افغانستان پخوانی ولسمشر اشرف غني له هېواده تښتېدلی دی. په دې شیبه کې، شعیب په دې پوه شو چې هغه جمهوریت کی چې د مسلک جوړولو لپاره یې دومره سخت کار کړی و، له منځه تللی و.

ځوان افسر چې درې کاله وړاندې د افغان پولیسو په لیکو کې شامل شو، هغه د خواشینۍ ورځې او شپې بیانوي سره له دې چې د طالبانو لخوا د عمومي بخښنه اعلان وشوه کله چی دوی په جګړه ځپلي هیواد کې خپل ځواک پیاوړی کړ.

د شعیب، د هغه مور او پلار او د هغه لسو خویندو او ورونو لپاره، ویره خورا په ریښتیا احساس شوه ځکه چې د شعیب پلار هم د پخواني حکومت د استخباراتي ادارې غړی و.

هغه افغان وتنس ته وايي: زما مور نارامه وه او زموږ د امنیت له وېرې به یې خوب نه کاوه، موږ ټول ډاریدو او نه پوهیدو چې څه وکړو.

په راتلونکو اونیو او میاشتو کې، د پخوانیو امنیتي ځواکونو د غړو په وړاندې د شکمنو طالبانو د غچ اخیستنې راپورونه راڅرګند شول، او شعیب او د هغه پلار پته بدله کړه ترڅو د دوی د تعقیب امکانات کم کړي.

شعیب وايي: ما به معمولاً د خپلو ملګرو یا خپلوانو په کورونو کې شپې تېرولی، او پلار مې له ښاره بهر یوه کلي ته د پټېدو لپاره تللی وه.

تېره میاشت د نیویارک ټایمز یوې څېړنې څرګنده کړه چې د طالبانو د بېرته راتګ په لومړیو شپږو میاشتو کې شاوخوا ۵۰۰ پخواني حکومتي چارواکي او د افغان امنیتي ځواکونو غړي وژل شوي او یا په زوره ورک شوي دي.

په داسې حال کې چې د طالبانو ویاندویانو یا خو دا راپورونه رد کړي او یا یې د ورکیدو په اړه د تحقیقاتو ژمنه کړې یا یې سرکش غړي تورن کړي دي، د بشري حقونو ډلو په وار وار له طالبانو غوښتي چې د دې ډول پېښو د موجود شواهدو په اړه حساب ورکړي.

شعیب افغان وتنس ته وویل چې د تش په نامه انتقامي بریدونو او وژنو د قربانیانو ریښتیني شمیر ممکن د رسنیو او د حقونو ډلو لخوا راپور شوي ارقامو څخه خورا لوړ وي.

د شعیب لپاره، د طالبانو د بخښنې ادعا یو لوی درواغ و چې د پخوانیو امنیتي پرسونل او دولتي کارمندانو د موندلو او نیولو لپاره کارول کیده.

شعیب وايي، د هغه ځینې پخواني ملګري له هېواده په تېښته بریالي شوي، په داسې حال کې چې هغه ادعا کوي چې نور یې پټ دي او ډیری یې هم ورک دي.

د روان کال په لومړیو کې، طالبانو په کابل او یو شمېر نورو ولایتونو کې د کور په کور د تلاشۍ پراخ عملیات پیل کړل، چې ګمان کیږي د مخ په زیاتیدونکي جرمونو مخنیوی وکړي.

پلټنو د اوسیدونکو په منځ کې ورخطايي او ویره راپارولې، په ځانګړې توګه هغه کسان چې له پخواني حکومت سره یې اړیکې درلودې، چا چې د پټیدلو هڅې کول او یا یې په ځینو مواردو کې هر هغه څه سوځولي چې د دوی د تیرو مسلکونو "شواهد" ګڼل کیدی شوی.

د فبرورۍ په وروستیو کې، د پراخو لټونونو سره، شعیب باید ژر تر ژره پریکړه وکړي. هغه د لوېديځ لوري ته د ژر تر ژره د رسېدو لار نه لرله، له خپلې کورنۍ سره د ګاونډي ايران پولې په لور روان شو، چې بالاخره د زرګونو نورو افغانانو په ګډون له هېواده وتښتېدل.

شعیب په ډاډ سره وايي، زه به د امنیتي ځواکونو د یوه پخواني غړي په توګه په افغانستان کې خوندي راتلونکی ونه لرم.

ایران ته له رسیدو سمدستي وروسته، شعیب هڅه وکړه چې د برتانوي همکارانو سره اړیکه ونیسي چې یو وخت یې د افغانستان په کورنیو چارو وزارت کې کار کاوه، او ورته ویل شوي و چې هغه د برتانیا د افغانانو ځای پرځای کولو او مرستې پالیسۍ سکیم لپاره د غوښتن لیک وړ دی.

په هرصورت، په تیرو دوو میاشتو کې، شعیب او د هغه کورنۍ د دوی د غوښتنلیک پروسې په اړه هیڅ ندي اوریدلي، او د دوی سپما په ختمیدو دي.

شعیب افغان وتنس ته وایی زه په ناڅرګنده حالت کی پاتی یم. زه به د دې ټولو ناڅرګندتیاو څخه ژوندی پاتې نه شم که چیرې بریتانیویان چې ما یو وخت ورسره مرسته کوله، ژر تر ژره زما سره مرسته ونه کړه.

کله چې شاته وګورم، ګورم چې زه په حکومت کې یو ځوان افسر وم، د لوړو هیلو سره چې خپلو زده کړو ته دوام ورکړم، د ماسټرۍ سند ترلاسه کړم او خپل هیواد ته ښه خدمت وکړم، اوس زه نه کوم هیواد لرم، نه حکومت، او لکه څنګه چې زه ګورم، که زه دلته په ایران کې پاتې شم، راتلونکی نه لرم.